Persoonlijk van Anne van der Bijl : een bloemlezing uit veertig jaar Open Doors

Beschrijving

Zomer 1955.  Anne van der Bijl, een jonge, pas afgestudeerde bijbelschoolstudent, zit in Warschau te mijmeren op een bankje. Hij heeft juist een communistische parade voorbij zien gaan. Honderden jongeren riepen vol enthousiasme leuzen over de rechtvaardige wereld die zij zouden brengen met behulp van de communistische partij. Anne is diep getroffen door hun enthousiasme. Tegelijk is hij diep verontwaardigd. Hoe kan een atheïstische ideologie zoveel jongeren bezielen? Zij zijn bereid hun leven te geven voor een zinloos ideaal!

Op de bijbelschool in Glasgow had Anne het besluit genomen om zijn leven in te zetten voor een zinvol ideaal, het Koninkrijk van God. Zes jaar eerder was Oost-Europa in handen gevallen van de communisten, en het IJzeren Gordijn had het vrijwel hermetisch afgesloten van het ‘vrije Westen’. Anne had een sterk verlangen om naar Oost-Europa te reizen om te zien ‘hoe zijn broers het maakten’, zoals ooit Jozef op zoek ging naar zijn broers. Er circuleerden veel geruchten dat de christenen in Oost-Europa het slecht maakten, maar zij waren zo geïsoleerd dat niemand er het fijne van wist.

Communistisch jeugdfestival
Een communistisch jeugdfestival in Warschau, waar ook Westerse jongeren voor uitgenodigd werden, bood Anne een unieke kans. Al gauw bleek in de trein naar Polen dat de jonge zendeling wel een erg vreemde eend was in de bijt vol communistische jongeren. Zij dreigden hem zelfs uit de trein te gooien. Dat was zijn eerste ervaring met vervolging om het geloof.

Het programma in Polen zat vol met bezoeken aan fabrieken en modelboerderijen, waar de communistische propaganda onverdund over de hoofden van de Nederlandse jongeren werd uitgestort. Maar Anne had z’n eigen agenda. Als het even kon, kneep hij er tussenuit en ging zijn eigen weg. Hij bezocht kerken en sprak met de dominees. De kerken waren niet gesloten, maar het functioneren werd wel erg moeilijk gemaakt. Er was een groot tekort aan bijbels en christelijke lectuur, want die mochten niet gedrukt of ingevoerd worden. “Als je weer in Nederland bent, zeg de christenen dat zij voor ons bidden. En als je weer eens terugkomt, breng dan bijbels mee”, was de boodschap die hij telkens meekreeg.

Niet vergeten
Ook bezocht hij het kantoor van het Poolse Bijbelgenootschap, en daar was het al niet anders. De schappen waren leeg en konden niet aangevuld worden. De communisten hadden drommels goed door dat de Bijbel het Woord van God is en het voornaamste wapen van de christenen. Ook hier kreeg hij bij zijn afscheid dezelfde boodschap mee. Alle christenen die hij ontmoette, toonden zich blij en bemoedigd door zijn bezoek. Eindelijk bleek dat zij niet vergeten waren in hun druk. Zij zagen Annes komst als Gods verhoring van hun gebeden.

Word wakker
“Als het zo doorgaat, is er over een aantal jaren geen kerk meer in Oost-Europa”, denkt Anne. Terwijl hij hierover nadenkt, slaat de wind een aantal bladzijden om. Het bijbeltje valt open bij Openbaring. Annes blik valt op de volgende bijbeltekst en hij weet meteen dat God tot hem spreekt: “Wees wakker en versterk het overige, dat dreigde te sterven.” Vanaf dat moment weet Anne zich geroepen om de vervolgde christenen te versterken.

Terug in Nederland vertelt hij iedereen die maar luisteren wil over zijn visie om de christenen in Oost-Europa te helpen met bijbels en gebed, en richt hij de ‘De Akker is de Wereld’ op. De stichting, die later achtereenvolgens Kruistochten en Open Doors gaat heten, zal vele duizenden, ja miljoenen, bijbels verspreiden in landen die voor het Evangelie gesloten zijn. De verspreiding van bijbels en christelijke lectuur, training en praktische hulpverlening zijn de speerpunten van de bediening.